Jaarjozzonetten
2023: In het licht
(voor Casper van Leeuwen)
De zichtbare mens
zal zeker ondoorzichtig zijn.
Wie zijn schaduw werpt
staat in het volle licht.
Zonder licht geen schaduwbeeld, alleen hij
zijn postuur zoekt moedig de schijnwerpers
waardoor zijn eigen schaduw leeft
en zich in het felle licht openbaart
waardoor zijn eigen schaduw leeft!
Zijn postuur zoekt moedig de schijnwerpers.
Zonder licht geen schaduwbeeld, alleen hij
staat in het volle licht.
Wie zijn schaduw werpt
zal zeker ondoorzichtig zijn.
De zichtbare mens.
2023: In de schaduw
(voor de schaduw van Casper van Leeuwen)
De onzichtbare mens
kan beter transparant zijn.
Wie zijn schaduw schuwt
mijdt het volle licht.
Zonder licht geen schaduwbeeld, alleen hij
zijn schim kiest behoedzaam het duister
waardoor zijn eigen schaduw sterft
en in het lichtloze niets verdrinkt
waardoor zijn eigen schaduw sterft!
Zijn schim kiest behoedzaam het duister.
Zonder licht geen schaduwbeeld, alleen hij
mijdt het volle licht.
Wie zijn schaduw schuwt
kan beter transparant zijn.
De onzichtbare mens.
2022: Ode aan de twijfel
Elke keuze
is de weg naar
ieders vrijheid. Twijfel
laat jou denken over
een eigen voorkeur.
Het mogen hebben van
een eigen voorkeur
laat jou denken over
ieders vrijheid. Twijfel
is de weg naar
elke keuze.
Na je gemaakte keuze
mag je nog wel twijfelen
over de gevolgen. Misschien
dat je niet het volle inzicht had.
Dan wil je bijsturen. Je merkt soms
dat je iets belangrijks over het hoofd zag.
Dan wil je bijsturen. Je merkt soms
dat je niet het volle inzicht had
over de gevolgen. Misschien
mag je nog wel twijfelen
na je gemaakte keuze.
2021: In het labyrint
Het spoor van mijn voetstappen
kronkelt met het verstrijken der jaren als
het enige en niet te vermijden pad dat
zich als een route voor mijn gedachten ontrolt
dat met de kalmte door het gebrek aan opties
mij de rust geeft mijn instinct te volgen.
Nu geef ik over aan dit labyrint daar het
mij de rust geeft mijn instinct te volgen
dat met de kalmte door het gebrek aan opties
zich als een route voor mijn gedachten ontrolt.
Het enige en niet te vermijden pad dat
kronkelt met het verstrijken der jaren als
het spoor van mijn voetstappen.
Stop met zoeken
in de hoop dat ik
laat gaan en vrij laat
dat het labyrint mij alsnog
herschikt tijdens de omweg
die ik aanvaard en volg. Zo
mogelijk die enige richting
die ik aanvaard en volg, zo
herschikt tijdens de omweg
dat het labyrint mij alsnog
laat gaan en vrij laat
in de hoop dat ik
stop met zoeken.
2020: Op een afslag.
Een weloverwogen afscheid
van de lange baan.
Neem gerust de afslag.
Heb vooral geen haast.
Rek die gang
tot aan de mist.
We leven zinvol, door
bij te dragen
tot je niet meer hoeft.
Je hoort er helemaal bij
tot je niet meer hoeft
bij te dragen.
We leven zinvol door
tot aan de mist.
Rek die gang
heb vooral geen haast.
Neem gerust de afslag
van de lange baan.
Een weloverwogen afscheid.
2020: Op een lange baan
We nemen er nog één
op de lange baan.
We schuiven niet
voor het loon, dat komt
tot aan het pensioen.
Ik besef: je werkt, door
bij te dragen
tot je niet meer hoeft.
Mijn dagelijkse doel
tot je niet meer hoeft
bij te dragen.
Ik besef: je werkt door
tot aan het pensioen
voor het loon dat komt.
We schuiven niet
op de lange baan.
We nemen er nog één.
2019: Als twee palen boven water
De geschiedenis mag schrijven.
dat het komend jaar met voorspoed
fier boven water zal staan.
Als twee palen langs de kade
aan de Nieuwe Maas.
Dat de trots van onze stad
ons verbindt en ons bijeen brengt.
Rotterdam en zijn verhaal dat
ons verbindt en ons bijeen brengt.
Dat de trots van onze stad
aan de Nieuwe Maas
als twee palen langs de kade
fier boven water zal staan.
Dat het komend jaar met voorspoed
de geschiedenis mag schrijven.
2018: Van etalages en spiegels
Van etalages die werken als spiegels
wordt niemand wijzer, zeker niet
als je daarom langs winkels loopt. Zo
zonder naar je omgeving te kijken
tuin je in je eigen fata morgana
zie jij jezelf in die spiegel van lucht
tuin je in je eigen fata morgana
zonder naar je omgeving te kijken
als je daarom langs winkels loopt. Zo
wordt niemand wijzer, zeker niet
van etalages die werken als spiegels.
2017: Alles voor de skyline.
Wie vecht voor de Rotterdammer?
Ze bouwen en bouwen maar
hoge kantoren en yuppenflats
Rijke bedrijven en veelverdieners in
de plaats van de Rotterdammer.
Hun huizen worden gesloopt
dus het welzijn wordt gestoord omdat al
die betaalbare huizen hun leven
nog dragelijk hield, alleen nog door
die betaalbare huizen. Hun leven
dus het welzijn wordt gestoord omdat al
hun huizen worden gesloopt,
de plaats van de Rotterdammer.
Rijke bedrijven en veelverdieners in
hoge kantoren en yuppenflats
Ze bouwen en bouwen, maar
wie vecht voor de Rotterdammer?
2016: Op kwetsbare hoogte.
In een omarming van flats, zondag vroeg.
Pa en ik slenteren, zacht in gedachten
over het Weena, we kijken omhoog.
“Wat een hoogte”, zegt Pa ineens
“Wat een vakmanschap om zo te bouwen”.
Ik mijmer door, over Pa’s hoge leeftijd.
Je bouwt elk jaar aan je levensflat en
komt er een woonlaag bij bovenop.
Tot je belandt op een kwetsbare hoogte
komt er een woonlaag bij bovenop.
Je bouwt elk jaar aan je levensflat en
ik mijmer door, over Pa’s hoge leeftijd.
Wat een vakmanschap om zo te bouwen.
“Wat een hoogte”, zegt Pa ineens
over het Weena, we kijken omhoog.
Pa en ik slenteren, zacht in gedachten
in een omarming van flats, zondag vroeg.
2015: Een laagje bladgoud
Bladgoud.
Een flinterdun laagje.
Het is maar
dat je het beseft.
Grote tekorten veroorzaken
daaronder de tol ervan.
Het glimmende gouden vlak
is het matigen voorbij.
Ondanks de groeiende armoede
is het matigen voorbij.
Het glimmende gouden vlak
daaronder de tol ervan.
Grote tekorten veroorzaken
dat je het beseft:
Het is maar
een flinterdun laagje
bladgoud.
2014: Foto van een spiegel.
Mijn eigen foto
waar ik naar kijk. Ik ben verbaasd over
de ontdekking van het spiegelbeeld.
Ik voel me geraakt door
de schoonheid van een vrouw
zoals ze zich in “De Rotterdam” spiegelt met
haar tuien als sluier, die Erasmusbrug
die verbintenis van Centrum naar Zuid.
Haar tuien als sluier, die Erasmusbrug
zoals ze zich in “De Rotterdam” spiegelt met
de schoonheid van een vrouw.
Ik voel me geraakt door
de ontdekking van het spiegelbeeld
waar ik naar kijk. Ik ben verbaasd over
mijn eigen foto.
2013: De paalzitter en de Mayakalender.
Straks heb ik voorgoed het record.
De kalender komt ten einde en
het doet me helemaal niets.
Laat de wereld maar vergaan.
Ik hou hier boven droge voeten.
Op dit platform, deze paal
blijf ik lekker rustig slapen.
Dromend van het allerlaatste
wereldrecord paalzitten.
Dromend van het allerlaatste
blijf ik lekker rustig slapen
op dit platform, deze paal.
Ik hou hier boven droge voeten.
Laat de wereld maar vergaan.
Het doet me helemaal niets.
De kalender komt ten einde en
straks heb ik voorgoed het record.
2012: Sporen
Lopend kijk ik achterom
draai een halve slag
en sta even stil.
Ik zie vers verleden
spotten met de toekomst
wat het ook zal worden
ben ik me bewust.
Elke stap in sneeuw
heden naar verleden.
Elke stap in sneeuw
ben ik me bewust
wat het ook zal worden.
Spotten met de toekomst.
Ik zie vers verleden
en sta even stil.
Draai een halve slag.
Lopend kijk ik achterom.
2011: Cirkel van gras
We zien elkaar weer
in de cirkel van gras.
We laten de geur van bloemen
op ons gemoed inwerken.
Het gesprek zal inwendig
ons leven verrijken.
Deze ontmoeting zal
dit park zinvol maken.
Deze ontmoeting zal
ons leven verrijken.
Het gesprek zal inwendig
op ons gemoed inwerken.
We laten de geur van bloemen
in de cirkel van gras.
We zien elkaar weer.
2010: Oud en Nieuw
Voor het oude Centraal Station en de Pauluskerk
Ik hang met liefde aan het oude
maar ook aan het nieuwe dat bevalt.
Aan verrassende veranderingen
moet ik steeds langer wennen.
Naarmate de jaren van leven verstrijken
zie ik zaken van waarde weerloos verdwijnen.
Door de ontembare veranderingsdrift
sneuvelt wel eens een gebouwtje.
Waar altijd hard gewerkt wordt
sneuvelt wel eens een gebouwtje.
Door de ontembare veranderingsdrift
zie ik zaken van waarde weerloos verdwijnen.
Naarmate de jaren van leven verstrijken
moet ik steeds langer wennen
aan verrassende veranderingen
maar ook aan het nieuwe dat bevalt.
Ik hang met liefde aan het oude.
2009: Nieuwe Hoge Heren
(voor twee flats van kerels)
Nieuwe hoge heren
richten hun hoop op
verandering. De burgers
vooral verlangen naar
een samenleving met mensen, die
in de stad en de States
kunnen samenleven.
We willen toch zeker
hopen op Ahmed en Barack?
We willen toch zeker
kunnen samenleven
in de stad en de States?
Een samenleving met mensen, die
vooral verlangen naar
verandering. De burgers
richten hun hoop op
nieuwe hoge heren.
2008: Uit de hoogte de hoogte in
We komen eraan
o, heilige hemel
de stad erecteert!
Met kranen en liften
verrijzen de torens
waar huizen verdwijnen.
De hoogte wordt gekozen
terwijl die schaduw werpt
in een stad die naar licht snakt.
Mensen dolen of hebben haast
in een stad die naar licht snakt
terwijl die schaduw werpt.
De hoogte wordt gekozen.
Waar huizen verdwijnen
verrijzen de torens
met kranen en liften
de stad erecteert.
O, heilige hemel
we komen eraan!
2007: Als twee druppels water
Op de gloeiende plaat
bleek ook de druppel vocht
die de emmer deed overlopen.
Een sisser verdampt de druppel,
die drup van een droom die met
de behoeftige blijft hopen op
wel iets erbij maar niets meer eraf.
De behoeftige blijft hopen op
die drup van een droom die met
een sisser verdampt. De druppel
die de emmer deed overlopen
bleek ook de druppel vocht
op de gloeiende plaat.
2006: Ketchup of Curry
Iemand demoniseren
is ook een meningsuiting of
“De Ketchup kwam van links”
“De Curry kwam van rechts”
als poging de angst te verhogen.
Te vaak legt men nu mensen om
vloeit er ketchup rijk over straat.
Van links en van rechts richting goot
van de boven- en onderwereld
van links en van rechts richting goot
vloeit er ketchup rijk over straat.
Te vaak legt men nu mensen om
als poging de angst te verhogen.
“De Curry kwam van rechts”
“De Ketchup kwam van links”
is ook een meningsuiting of
iemand demoniseren.
2005: De laatste halte
(openbaar vervoer op zijn retour)
Bij de laatste halte
dient die lus van rails voor
heen naar terug, kijk, zo
keert de tram zijn koers.
Na een korte pauze
van een sigaret, dus
na een korte pauze
keert de tram zijn koers
heen naar terug. Kijk, zo
dient die lus van rails voor-
bij de laatste halte
2004: De Vrede van Rotterdam
Ik wil graag
in deze stad
wonen en werken
met iedereen.
Wie wil hier
een brug slaan?
Geen verschillen uitdiepen, maar
zoek eens overeenkomsten, ga
geen verschillen uitdiepen, maar
een brug slaan.
Wie wil hier
met iedereen
wonen en werken
in deze stad?
Ik wil graag.
2003: De kopjes
(van het Stadhuis van Rotterdam)
De kopjes kijken ernstig
aan de achterkant
van het Stadhuis.
Het schaduwspel
oogt ontevreden.
Wie schaduw werpt
staat volop in zonlicht.
Wie schaduw werpt
oogt ontevreden.
Het schaduwspel
van het Stadhuis
aan de achterkant.
De kopjes kijken ernstig.
2002: Een nieuw millennium
Loop ik gewoon 2 jaar achter?
Wellicht loop ik alleen voorop of
telt u nu ook in spiegeljaren?
In het nieuwe millennium
waande u zich twee jaar geleden al.
Te vroeg de tel van een tijdsgrens.
Ben ik te laat of vierde de wereld
te vroeg de tel van een tijdsgrens?
Waande u zich twee jaar geleden al
in het nieuwe millennium?
Telt u nu ook in spiegeljaren?
Wellicht loop ik alleen voorop of
loop ik gewoon 2 jaar achter.
2001: Verjaarring
Oud en Nieuw
van een jaarring.
Aan het einde
viert de boom
met besef van tijd
de afronding van een gehele cyclus.
De aanvang van een nieuwe ring tekent
de vorige jaarring af in de stam.
De aanvang van een nieuwe ring tekent
de afronding van een gehele cyclus.
Met besef van tijd
viert de boom
aan het einde
van een jaarring
Oud en Nieuw.
2000: Doelloos hek
In de schemer
staat een doelloos hek
schaduwwerpend
te wachten op een doel.
Ik ben het zo moe
te lopen maar ik moet verder
om het doelloos hek heen
waar ik waag om cirkels
om het doelloos hek heen
te lopen maar ik moet verder.
Ik ben het zo moe
te wachten op een doel.
Schaduwwerpend
staat een doelloos hek
in de schemer.
2000: Doelloos hek?
Zo zonder een omheining
heeft een hek geen zin
staat daar stil te staan.
Mijn denken vol van cirkels
stuurt me om dit hek heen.
Geen mens op deze aardbol
denkt over dit hek na.
Geen mens op deze aardbol
stuurt me om dit hek heen.
Mijn denken vol van cirkels
staat daar stil te staan.
Heeft een hek geen zin
zo zonder een omheining?